Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.

Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uzyskujemy je z zebranych wcześniej nasion i szyszek ze specjalnie wybranych drzew i drzewostanów o najlepszych cechach.

Odnowienia możemy podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne,
czyli zjawisko samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie.

W Nadleśnictwie Bystrzyca Kłodzka odnowienia obejmują średniorocznie ok. 200 ha, z czego ok. 70% to odnowienia naturalne. Te ostatnie pozwalają w pełni wykorzystać naturalne procesy zachodzące w ekosystemach leśnych, a tym samym zmniejszyć i rozproszyć zagrożenie powodowane przez czynniki szkodliwe.

Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Corocznie Nadleśnictwo Bystrzyca Kłodzka pielęgnuje ok. 130 ha gleby w uprawach leśnych.
Równocześnie wykonuje się cięcia pielęgnacyjne, polegające na usunięciu drzew wadliwych oraz niepożądanych.
Zabiegi te mają na celu stworzenie korzystnych warunki wzrostu i rozwoju drzew docelowych.

W zależności od wieku drzewostanu wyróżniamy:
•    czyszczenia wczesne w okresie uprawy,
•    czyszczenia późne w okresie młodnika,
•    trzebieże wczesne w okresie dojrzewania drzewostanu,
•    trzebieże późne w okresie dojrzałości drzewostanu.

Czyszczenia wczesne wykonujemy corocznie na obszarze ok. 50 ha, czyszczenia późne – na ok. 150 ha.

Ostatnim elementem hodowli są rębnie, czyli zespół czynności, które mają na celu:

•    stopniową przemianę pokoleń w lesie w sposób zapewniający równoczesne usuwanie drzew i drzewostanów,
•    tworzenie najkorzystniejszych warunków dla powstania i rozwoju nowego pokolenia drzew pożądanych gatunków,
•    kształtowanie odpowiedniej budowy drzewostanu,
•    zapewnienie naturalnej różnorodności biologicznej i trwałości w zmieniających się warunkach siedliska.

Pozostawia się przy tym pojedyncze drzewa najlepsze, najstarsze, dziuplaste, w celu ich naturalnego odnowienia, zachowania najcenniejszych okazów lub zapewnienia warunków życia dla innych organizmów.